Paciorkowce to bakterie, które mogą wywoływać choroby atakujące różnego rejony naszego ciała. Najczęściej bytują w układzie oddechowym, ale mogą pojawić się także w tkankach miękkich, a nawet w układzie nerwowym. Po czym poznać, że pojawiła się infekcja, za którą odpowiadają paciorkowce?
Jakie choroby wywołują paciorkowce?
Paciorkowe, które określane są także jako streptokoki, zalicza się do bakterii Gram – dodatnich. Ich nazwa nawiązuje do tego, jak wyglądają pod mikroskopem. Układają się w łańcuch, który do złudzenia przypomina paciorki. Obecnie znanych jest wiele rodzajów paciorkowców, które mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych.
Paciorkowce grupy A – to właśnie ona najczęściej wywołują anginę, czyli ropne zapalenie gardła. Odpowiadają też za infekcje układu moczowo – płciowego, płonicę, gorączkę reumatyczną, ropne zakażenie skóry, a także kłębuszkowe zapalenie nerek.
Paciorkowce grupy B – są naprawdę groźne. To właśnie one odpowiadają za zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych rozwijające się u noworodków. Są szczególne niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Jeśli pojawią się w układzie rozrodczym, mogą bowiem wywołać przedwczesny poród.
Paciorkowce z grupy D – to właśnie one odpowiadają za infekcje układu moczowego, jeśli długo mamy założony cewnik. Stoją też za infekcjami jamy brzusznej, jeśli terapia antybiotykami stosowana jest długo.
Wyróżnia się też paciorkowce bez specyficznego antygenu. Zalicza się do nich dwoinkę zapalenia płuc, która może wywołać zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych, a także zapalenie zatok przynosowych. Z kolei paciorkowiec zieleniejący prowadzi do pojawienia się ropnia zęba, a także zapalenia wsierdzia.
Wyróżnia się też paciorkowce z grupy C oraz G, ale nie stanowią one zagrożenia dla ludzi. Nie są zdolne do wywoływania u nas żadnych chorób.
Jak zakażamy się paciorkowcem?
Jak wspomnieliśmy wyżej, nie wszystkie paciorkowce stanowią zagrożenie dla człowieka. Wiele z nich znajduje się w naszym ciele i nie wywołuje chorób. Są również przypadki, kiedy to paciorkowce chorobotwórcze znajdują się w naszym organizmie, ale nie wywołują choroby. Jest to wtedy tak zwane bezobjawowe nosicielstwo. Paciorkowce przenoszą się drogą kropelkową. Ryzyko zakażenia jest więc większe, jeśli stykamy się z osobami chorymi. Zwiększa się również wtedy, kiedy prowadzimy niehigieniczny tryb życia. Jeśli nie myjemy rąk, jemy nie myte warzywa i owoce, musimy liczyć się z tym, że dojdzie u nas do zakażenia paciorkowce. Ryzyko zakażenia jest też większe w przypadku osób przebywających w dużych skupiskach ludzi.
Objawy zakażenia paciorkowcem
Chorobą, którą paciorkowce wywołują najczęściej jest angina. Stoją za nią paciorkowce z grupy A. Do objawów tej choroby zalicza się przede wszystkim bolesność gardła, która znacznie utrudnia przełykanie zarówno pokarmów, jak i śliny. Do tego dochodzi wysoka temperatura ciała, zmiany wybroczynowe na migdałkach oraz powierzchni gardła, obrzęk oraz zaczerwienienie śluzówki, bóle mięśni, uczucie rozbicia. Stwierdza się też powiększenie węzłów chłonnych. Osoba chora może doświadczać również braku apetytu, nudności, bólu brzucha, a nawet wymiotów. Pojawienie się takich objawów wiąże się z koniecznością wizyty u lekarza. Może on zlecić wykonanie wymazu z tylnej ściany gardła po to, aby potwierdzić, jaki patogen kryje się za infekcją, a dzięki temu dobrać odpowiednie leczenie.
Jak przebiega leczenia infekcji paciorkowcem?
Leczenie polega na podawaniu odpowiedniego antybiotyku. W przypadku paciorkowców najczęściej stosowana jest penicylina bądź amoksycylina. Okazują się one najbardziej skuteczne. Kurację należy stosować przez około siedem – dziesięć dni, przestrzegając zaleceń lekarza. Przy anginie podaje się również niesteroidowe leki przeciwzapalne, które uśmierzają ból.
